Wieś o rozproszonej zabudowie, znaczne obszary zajmują lasy i grunty rolne o niskiej bonitacji.
Nazwa wsi, wymieniana już w 1455 r., pochodzi od pieca do wytopu żelaza z rudy darniowej. W 1686 r. powstał tu zbór ewangelicki. Na wzgórzu nad doliną wznosi się dawny neoklasyczny pałac (1830-1840). z II poł XIX w. Zachowały się: gorzelnia, spichlerz, obora oraz kuźnia. Na południowym zboczu rozciąga się park krajobrazowy ze starymi bukami, lipami, świerkami, klonami oraz wiązami, bukami, platanami, brzozami brodawkowymi, tulipanowcami i lipami srebrzystymi. W głębi leśnej gęstwiny ciągnie się wał ziemny kryjący szczątki nagrobków z XIX w.